Przejdź do treści

ZAŁOŻENIA I SCENARIUSZ WYSTAWY STAŁEJ „PODRÓŻ PO KRESACH”

Muzeum przyjęło za cel gromadzenie, ochronę i prezentowanie dziedzictwa kultury materialnej i duchowej, prowadzenie badań naukowych i  upowszechnianie wiedzy o ziemiach wschodnich, budowanie pozytywnego obrazu dziedzictwa opartego na wiedzy historycznej i przekazie pokoleniowym, a także zachęcenie widza do wejścia w świat Kresów oraz wyjazdu za wschodnią granicę i osobistego poznania.

Pierwszą wersję scenariusza stałej wystawy opracowali profesorowie Andrzej Betlej i Łukasz Gaweł. To na jej podstawie przygotowano konkurs na koncepcję architektoniczno-scenograficzną Muzeum, który w grudniu 2019 roku wygrała polska pracownia architektoniczna WXCA, działająca we współpracy z międzynarodową firmą wystawienniczą RAA (Ralph Appelbaum Association).

Obecna wersja scenariusza, rozwijana aktualnie przez zespół kuratorów z Muzeum Narodowego w Lublinie oraz ekspertów z polskich i zagranicznych instytucji naukowych powołanych do współpracy, opiera się na pierwszej koncepcji, do której wprowadzono jednak kilka znacznych zmian.

Zamiast pierwotnie zakładanego klasycznego układu chronologicznego narracji, zostaną wprowadzone moduły tematyczne. Najważniejsze galerie zatytułowano następująco: „Prolog: Gdzie leży Wschód? Gdzie zaczynają się Kresy?”, „Eskapada samochodowa Ludomira Sawickiego”, „Między Wschodem a Zachodem średniowiecznej Europy”, „Tożsamość Wielkiego Księstwa Litewskiego, „Unia Lubelska i jej dziedzictwo”, „Armia Rzeczypospolitej Obojga Narodów ”, „Wielkie rody magnackie Kresów i ich rola”, „Wilno – Akademia Wileńska”, „Podziały społeczne i narodowościowe ”, „Życie gospodarcze Kresów”, „Autonomia galicyjska Wystawa Krajowa 1894 roku ”, „Lwów – miasto handlu, Lwów oczyma dziecka”, „Życie artystyczne na Kresach”, „Turystyka, krajoznawstwo i sport na Kresach”, „Krajobraz przyrodniczy i przyrodniczo-kulturowy Kresów”, „Aula im. Ignacego Daszyńskiego – na drodze ku niepodległości”, „Polityka II Rzeczypospolitej wobec województw wschodnich 1918-1939 i Gabinet gen. Mieczysława Smorawińskiego ”, „II wojna światowa - Kresy w obliczu totalitaryzmów”, „Ludobójstwo na Kresach 1943-1944”, „Epilog: migracja–exodus–trwanie. Jakiej przeszłości potrzebuje przyszłość?”.

Głównym motywem spajającym linię narracyjną będzie podróż dokonywana przez zwiedzających w towarzystwie historycznych postaci naukowców – geografa Ludomira Sawickiego i jego towarzyszy. W 1926 roku odbyli oni wyprawę badawczą po Kresach Wschodnich, rejestrując fotograficznie i zapisując w dziennikach swoje obserwacje. Połączenie modułów nastąpi również dzięki zastosowaniu motywów krajobrazu Kresów oraz zmiany granic interesującego terytorium.

Ważną zmianą w stosunku do pierwotnej koncepcji wystawy jest także prezentowany zakres czasowy. W odróżnieniu od pierwszych zamierzeń zakończenia opowieści na 1939 roku doprowadzona jest ona do współczesności. Do zmiany podejścia narracyjnego skłoniły kuratorów konsultacje społeczne oraz badania publiczności, które jednoznacznie wskazały na oczekiwania, aby wystawa opowiadała również o najnowszej historii ziem wschodnich i jej mieszkańców, ofiar totalitaryzmów faszystowskiego i sowieckiego.

Dokumenty pochodzące ze zbiórki. W centrum czarno-biała fotografia przedstawiająca mężczyznę siedzącego na ławce w parku. Wokół zdjęcia różne dokumenty.

Wystawa stała „Podróż po Kresach” jest opracowywana interdyscyplinarnie. Będzie się składać z zabytków archeologicznych i etnograficznych, dzieł sztuki, literatury, muzyki, historii mówionej oraz rekonstruowanego krajobrazu naturalnego i  kulturowego. Na 2500 m2 przeznaczonych dla stałej ekspozycji zostanie pokazane terytorium o powierzchni 815 000 km2, które określa się jako: „… obszar złożony z wielu rozmaitych w sensie geograficznym i historycznym regionów i ciekawy pod wieloma względami, czy to historycznymi, narodowościowymi, wyznaniowymi, społecznymi, kulturowymi, czy geograficznymi i przyrodniczymi”[1].

Stała ekspozycja jest aranżowana na parterze i  pierwszym piętrze Pałacu Lubomirskich oraz w rozbudowanej części podziemnej, gdzie będzie się rozpoczynać zwiedzanie. W aranżacji architektonicznej zapewniono dużą przestrzeń dla wystaw czasowych, kawiarnię, salę audiowizualną, a także kilka stref przeznaczonych dla różnych form edukacji.

 

W centrum klasycystyczny budynek Pałacu Lubomirskich. Na pierwszym planie z lewej strony drzewko bez liści. Wszystko przykryte jest śniegiem.

[1] D. Skoczek, Struktura narodowo-wyznaniowa Kresów Wschodnich w Drugiej Rzeczypospolitej, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Seria: Zeszyty Historyczne” 2010, z. XI, s. 349–358.

 

Tekst powstał na podstawie artykułu
Marty Cyran, Marcina Gapskiego i Krystyny Rzędzian
Idea i realizacja koncepcji Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej
opublikowanego w roczniku „Studia i Materiały Lubelskie”, tomie 23 wydanym w 2021 roku.

M. Cyran, M. Gapski, K. Rzędzian, Idea i realizacja koncepcji Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej, „Studia i Materiały Lubelskie”, t. 23: 2021, s. 155-160 Pobierz [format: .pdf; rozmiar: 6 MB]